Kunst kijken met...

Kunst kijken, dat doe je toch alleen?

Nico Dijkshoorn: 
(Huisdichter, ook buiten)

In 2012 heeft Nico Dijkshoorn voor het Kröller-Müller museum een audiotour samengesteld met door hem zelf geschreven  en ingesproken teksten bij een aantal van de kunstwerken. Het was een langgekoesterde wens van hem om mensen hun 'blik te sturen'.

Een jaar later bracht hij het boek uit:  'Dijkshoorn kijkt Kunst'  In dit boek staat een grotere selectie kunstwerken waar hij zijn observaties / associaties aan toevoegde. 

Toen dit boek uit kwam, waren de reacties niet altijd even positief. Vele kunstkenners en kunstliefhebbers konden zijn manier van kijken niet waarderen, volgens hen deed het afbreuk aan de kwaliteit en kundigheid van het kunstwerk en gingen zijn teksten vaak amper over het kunstwerk zelf. Volgens hen zag hij de kunstwerken niet voor wat ze zijn. Kort samen gevat 'keek hij verkeerd!'

'Wie denkt die Nico Dijkshoorn eigenlijk wel niet dat hij is?' 

Kunst kijken met:

Eerlijk gezegd nam mijn nieuwsgierigheid alleen maar toe: Want zelfs een objectieve manier van kijken heeft iets subjectiefs. Is er zoiets als goed of slecht kijken naar kunst? Kunst, wat zo persoonlijk is en zo'n unieke uitwerking op ieder van ons kan hebben!?

Gewapend met het boek bezocht ik, midden in de Veluwe, het Kröller-Müller museum.

Zoals hierboven beschreven, bestaat het boek een een selectie van de werken in het museum. Terwijl ik het boek doorbladerde zag ik werken die mij aanspraken maar ook werken waar ik normaal aan voorbij zou zijn gelopen. Toch besloot ik deze aandachtig te bekijken, met de tekst van Nico erbij.  Zo kon ik even in zijn belevingswereld stappen, zijn manier van kijken en associëren en of ik het er nu mee eens was of niet, het was alsnog een nieuwe en vaak komische blik!

Ik heb dit als zeer positief ervaren! De combinatie van beeld en woord maakte soms nieuwe emoties bij mij los. 

Zo heb ik nogal wat commotie veroorzaakt toen ik naar het kunstwerk keek van een jongen op een paard. De tekst die hij daarbij heeft geschreven brengt nu nog tranen in mijn ogen van het lachen. Ik heb dan ook zo hard en intens oprecht moeten lachen in de zaal, dat het doorgalmde naar de volgende zalen en een verontruste bewaker kwam controleren of alles wel goed ging!

'Samen Kunst Kijken': 

Dit bezoek aan het Kröller-Müller museum heeft dus duidelijk indruk op mij gemaakt. Ik werd mij er van bewust hoe bijzonder en hoe een aanvulling het kan zijn om samen met iemand naar kunst te kijken. 

Want we kijken toch allemaal anders naar een kunstwerk. Vanuit onze eigen achtergrond, onze eigen rugzak met ervaringen, herinneringen en associaties!

Jongens met Duif - Jan Toorop

Mede door deze ervaring heb ik op het dagcentrum voor mensen die op jonge leeftijd dementie hebben, de therapeutische activiteit: 'Samen Kunst Kijken'  opgezet.

Elke vrijdag bekijken we in groepsverband 1 kunstwerk, waarbij het niet gaat om wie het heeft gemaakt, welke kunstzinnige stroming het is of hoe goed de penseelstreek wel niet is, nee. Het gaat om wat wij zien, het verhaal en eventuele herinneringen ! En het mooie aan deze activiteit is: Er is geen goed of fout! Iedereen mag zijn eigen mening en visie hebben en er is respect voor elkaar en jeetje, wat kunnen we heerlijk lachen en genieten samen!

Psst.. vind je het leuk om mijn blog te lezen en wil je het weten als ik een nieuw bericht heb geplaatst? Abonneer je dan hieronder ! En laat gerust een reactie achter :)